ในโอกาสที่ผมได้เขียนเพลงนิทานเรื่อง "ช้างกับเรือ" ของคุณ เทพศิริ สุขโสภานี้ ผมอยากจะเล่าถึงประสบการณ์ ครั้งเยาว์วัยที่เป็นทั้งแรงบันดาลใจ และต้นแบบของงานเพลงที่ผมได้เอ่ยถึงนี้

เมื่อผมอายุประมาณ ๗ ขวบ   พ่อผมได้ซื้อแผ่นเสียงต่อมาจากเพื่อนฝรั่งคนหนึ่ง แผ่นเสียงนั้นเป็นงานบันทึกบทเพลงนิทานเรื่อง "Peter and the Wolf"(ปีเตอร์กับหมาป่า) ของนักประพันธ์ชาวรัสเซียชื่อ แซร์เกย์ โปรโกฟีเอฟ (Sergey Prokofiev)     ผมจำไม่ได้ว่าเป็น แผ่นเสียงยี่ห้ออะไร   วงอะไรบรรเลง   ใครเป็นคอนดัคเตอร์   แต่ที่สำคัญและจำได้แม่นยำที่สุดคือ สุ้มเสียงของดนตรีที่ประกอบการเล่านิทานนั้นวิเศษเหลือหลาย

นิทานคือเรื่องเล่าที่แสนสนุก    เด็กทุกคนย่อมรู้ดี   แต่การเล่านิทานที่มีดนตรีประกอบนี้สิ น้อยนักที่เด็กที่ไหนจะได้ฟัง โดยเฉพาะเมื่อเป็นงานของนักประพันธ์ระดับมหาคีตานุเทพ(?) อย่างท่านโปรโกฟีเอฟ    โอ้โฮ   สุ้มเสียงอะไรมันจะวิไลปานนั้น สีสันอะไรมันจะกระจ่างพราวได้ถึง   ลีลาอะไรมันจะโลดแล่น แผ่วพริ้ว และตึงตังดังว่า   ก่อนจะเริ่มนิทาน เขาแนะนำให้รู้จักตัวละครโดยมีทำนองสั้นๆ ประจำแต่ละตัว   ทำนองของเด็กน้อยปีเตอร์ นั้นเล่น ด้วยเครื่องสายแสนหวานร่าเริง ทำนองของนกซึ่งเป็นเพื่อนของปีเตอร์ก็น่ารัก   บรรเลงด้วยฟลู้ต   ของเป็ดโง่บรรเลงด้วยปี่โอโบ   ฟังเข้าทีมาก ส่วนของแมวเกเรนั้นใช้คลาริเน็ทบรรเลง    แหม  ลงตัวเผงเลย    ตัวผู้ร้ายคือหมาป่า   ใช้แตรฮอร์นถึง ๔ ตัวประสานเสียงกัน   อู้ฮู น่ากลัวเหลือเกิน  เจ้าหมาป่าจอมโหด   เสียงกลองทิมปานีตึงตังคือพรานป่า    สุดท้ายทำนองต่ำๆโดยปี่บาสซูนเป็น เสียงของคนแก่ใจดีซึ่งก็คือคุณปู่ของปีเตอร์นั่นเอง

เนื่องจากนิทานในแผ่นเสียงนี้เขาเล่าเป็นภาษาอังกฤษ   พ่อผมจึงต้องแปลให้เราพวกเด็กๆ ได้ฟังรู้เรื่องตามไป   เที่ยวเดียวเท่านั้นแหละครับ   จำกันได้แม่นเลย   จากนั้นนิทานเพลงเรื่อง "Peter and the Wolf" ก็ได้กลายเป็นสมบัติอันหาค่ามิได้ติดอยู่ในใจของพวกเรา   ทุกวันนี้   เมื่อเอ่ยถึงนิทานเพลงเรื่องนี้ รอยยิ้มก็จะผุดพรายบนใบหน้าและในหัวใจเรา   ไม่ผิดกับเมื่อวันโน้นที่เราได้ฟังเป็นครั้งแรก

เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสฟังงานนี้โดยมีดาราเพลงร็อคชื่อ เดวิด โบวี (David Bowie) เป็นผู้เล่า   นับเป็นการผสมงานกับตัวบุคคลแบบผ่าเหล่า   แต่จะผ่าเหล่าผ่ากอก็ผ่าเถอะครับ   เดวิด โบวี ไม่ใช่ดาราเก๊ๆเลย    สำเนียงเชิงละครเกินนักร้องธรรมดา   ฟังแล้วก็อยากจะบอกต่อ   ใครสนใจก็ลองไปหาฟังกันเองเถอะครับ   จะเป็นของใครเล่า    ของใครบรรเลงก็ได้ คงหาไม่ยาก   แหม   เขาอุตส่าห์ทำมาให้ฟังกันแล้วนะ   เผื่อเด็กๆลูกหลานจะได้รับเป็นสมบัติกันไปบ้าง